STORY to SHARE

Wat een mooie route…via de kustweg naar Blouberg en van daaruit richting Darling.

De vrienden wonen op een “Private Nature Reserve”- estate.

Gewoon lekker in de duinen! Geen zware hekwerken…geen overdreven security…gewoon een “vrij-gevoel-domein” met prachtige huizen.

Het is gelegen in Swartland en dat bestaat voornamelijk uit fijn bos.

Zo rustig! Het enige wat je hoort is het vallen van de golven op het strand. De golven zijn ruw…en juist dat maakt de Atlantische oceaan zo speciaal.

Lekker ruig….dat is de natuur op z’n best!

Het voelt goed! Het voelt nog beter dan goed als ik Yolanda op de oprit zie staan…ik heb haar nooit eerder ontmoet of gesproken maar “iets” zegt me dat ik hier graag ben, dat er een (onzichtbare) band is. De ontvangst is uitbundig alsof we familie zijn die elkaar al maanden niet hebben gezien. Flinke omhelzingen, kusjes links en rechts, de kinderen die gelijk aan me hangen en honderduit beginnen te vertellen…..een plek waar ik thuis ben!

De hele middag hebben we verhalen gedeeld én onze projecten uitgewisseld. Waar kunnen we elkaar helpen? Hoe kunnen we elkaar ondersteunen? Wat zoek je nog? Wanneer kom je terug?

Het leek wel een strak actieplan. Erg smart!

Toch lopen er veel, heel veel emoties door dit project! Het is business doen maar dan op een laag pitje…het ene moment erg concreet én zakelijk, het andere moment dromerig én emotioneel. Het zijn heerlijke momenten!

Gisteren zijn we naar !Kwha ttu geweest in Yzerfontein.

Het is een San Spirit culture and education centre.

Het is iets speciaals…je voelt het!

Dit beeld zag ik “ooit” eerder…er waren gelijkenissen met mijn droom!

Hoe bijzonder is dit!

Met uitzicht op het game reservaat , hebben we koffie gedronken en daarna lekker wat verschillende gerechtjes gegeten…alles is vers, alles komt van eigen bodem, niks onnatuurlijks te bespeuren! Zalig!

Wat rondwandelen op het terrein, foto’s en selfies maken, “rode-kruis-sprinkhanen” uitdagen met de meiden en luisteren naar alles wat ze weten over de San’s.

Eenmaal weer thuis zijn we algauw aan het genieten van het uitzicht op de Ocean, het klotsen van de golven, de haren in de wind, de geur van de braai…wauw, al mijn zintuigen maken overuren!

We praten, lachen, delen, geven, huilen, knuffelen, bidden en eten…

Wat wil een mens nog meer?

Ik weet het niet! Jij?

Op mijn kamer zie ik de sterren door het flinterdunne witte gordijn, de raam staat open, ik hoor en ruik de zee….wat een gevoel!

Geen dikke overgordijnen of rolluiken…gewoon genieten!

Ik probeer te slapen maar helaas…..deze nacht niet!

Het spookt door mijn hoofd en ik vraag me af hoe ik ooit terug kan geven wat ik in deze twee weken ontvangen heb!

Het is moeilijk om te aanvaarden dat ik dit zomaar mag ontvangen…met veel liefde.

Langzaam wordt het weer licht, het is vier uur…half vijf…en daar zijn de eerste lichtbundels! Heerlijk, het wordt weer tijd om te schrijven!

Deze blog krijgt een “dubbele” betekenis voor mij.

Na het ontbijt vertrekken Fiona en ik naar het plaatsje Darling zelf, het is hier vlakbij!

Toeval of niet….maar we moeten er zijn!

Ik weet nu dat er een connectie is in mijn netwerk die precies aansluit bij mijn “bekende” afspraak van deze week. Deze keer gaat het over armbandjes en bedeltjes….Afrikaanse bedeltjes!

Alles wat er nu binnen HOMEST*RS gebeurd heeft een reden én ik krijg antwoorden op alle vragen…hoe mooi is dat?

Om 16 uur hebben we afspraak in de stad.

Midden in Cape Town, in Woodstock-gedeelte, staan 2 prachtige klaslokalen te wachten op.... HOMEST*RS.

Dit kon wel eens het “Head-office” gaan worden! :-)

Ik verheug me op deze speciale “WENS”-dag én “WENS” iedereen een dag vol plezier, genot én tevredenheid!

Ik denk aan jullie…helemaal aan de andere kant van deze mooie wereld!

Dikke kus,

Gemma