JOURNEY

Een "incredible journey!"

Als in een movie!

Zo stond ik gisteren tijdens de “service” in de kerk mee te zingen tijdens de gospel van de Calvary Community.

Wat een ongelooflijke ervaring! Het flitste even door mijn hoofd om foto’s en video’s te maken maar nee, dat kon ik niet. Ik wou ten volle genieten van dit unieke moment en gaf me helemaal over aan wat er gebeurde.

Ik zit de laatste weken in een ongelooflijke flow van “zijn” én dat voelt onverklaarbaar lekker. Afrika is het land bij uitstek om in zo’n “flow” te hangen!

De gospel was interessant én van het zingen én ritmisch bewegen werd ik diep gelukkig, heerlijk!

Op het laatst van de dienst kwam ik in een wel heel erg emotionele situatie terecht.

Er werd gebeden…écht hardop gebeden voor mijn gezondheid!

Dit is de eerste keer in mijn leven!

Ik hield mijn handen in de handen van mijn vrienden én werd omringd door liefde. Tijdens het gebed voelde ik de tranen naar beneden vallen maar liet het gebeuren want ik wou hun handen niet loslaten en één seconde dacht ik aan mijn mascara die aan t uitlopen was maar “ach wat kan het mij schelen” flitste er heel snel achteraan.

Dit is écht diep emotioneel gelukkig zijn!

Na de dienst werd er buiten nog wat gesnoten en geknuffeld. Het was gezellig keuvelen met de pastoor en zijn papa die overigens een Belgische mama had.

Zijn roots liggen dus voor de helft in Antwerpen! Wat geweldige papa Walters!

Tijd voor koffie en muffins met bosbessen, bananen, wortel en boter…veel boter.

Het zijn zeker ook échte zoete bekken die Afrikanen!

Het afscheid van deze mensen werd lastig…dat wist ik maar gelukkig had ik al wat emoties los gelaten tijden de kerkdienst én dus hield ik me flink én zei: dit is geen écht afscheid want ik ga nu weer naar mijn thuis om later weer terug te komen!

Nog even naar de “oude” winkel van Fiona gereden en daarna heb ik haar afgezet.

Om 15 uur was ik thuis, thuis in mijn “tijdelijke” huis én vijf minuten later lag ik aan het zwembad met mijn laptop en een sapje.

Het lukte me niet om te concentreren…ik kon niet meer denken.

Het huis was leeg, niemand om me heen én daar lag ik dan aan het mooie zwembad.

Ik weet dat materialisme een mens niet gelukkig maakt….het gevoel gisteren deed daar nog een flinke schep bovenop!

Vandaag is het mijn laatste dag Cape Town!

Vanavond vertrek ik weer naar mijn thuis.

Het avontuur van deze 2 weken zit erop én de bodem die ik er al had opgebouwd is nu aangestampt als beton!

Vanaf 1 februari is HOMEST*RS onderdeel van de Education and Trainings Academy én selecteren we de daklozen samen met shelter HAVEN, dat voelt goed.

De academy Shiloh is de perfecte locatie om in kleinere groepen de passies en talenten van daklozen te ontdekken. Ik ben erg benieuwd naar de muziekgroep én kan niet wachten om life getuige te zijn van hun éérste echte optreden!

Dat wordt oefenen, mannen!

De koffer is al ingepakt én voor vandaag staat er niet meer op het programma dan quality time met Fiona.

Eerst samen lunchen en dan onze 2 weken nog even overlopen bij een kopje thee op het strand om daarna samen naar het vliegveld te rijden.

Dat wordt een middagje lachen en huilen te gelijker tijd!

Twee weken geleden reed ik in de 3de versnelling op de snelweg (120 km) terwijl we ons afvroegen waarom die auto zo’n herrie maakte…ik stapte steeds aan de verkeerde kant in, de ruitenwissers op volle toeren bij droog weer én had ik de neiging om de rotonde de verkeerde kant op te rijden, ik had moeite om lang in mijn inie-minie kamertje te zijn alleen in dit huis te lopen maar vandaag voelt het alsof ik mijn vertrouwde omgeving moet “loslaten”.

Ik weet dat Ferry en de jongens op mij wachten én Beau en Sep me ook gemist hebben én toch vind ik het moeilijk…..moeilijk om weg te gaan!

Voor vandaag is dit voldoende mijn emoties krijgen de overhand.

Lieve mensen, dank je wel voor jullie support én ik ben blij dat ik iedere dag de belangrijkste dingen kon delen, al is het “maar” digitaal.

Liefs en tot morgen…dat zal wel een middag ” HOMEST*RS-blog worden!

Fijne dag,

Gemma