HOME SWEET HOME….iedereen weet hoe dat voelt, hé!
Na een heerlijke nachtvlucht, geen vertraging of andere gekke dingen, landde ik vanochtend om 05.00 in London!
-3 graden en mooie open weer…riep de piloot door de speaker!
Wat een verschil…1 nachtje vliegen en je komt in een totaal andere wereld.
Mijn wereld waar ik geboren en getogen ben, zo anders dan Afrika.
Ik zag de auto’s op de snelweg rijden bij het landen…alleen maar lampjes pal achter elkaar, zover ik kijken kon vanuit mijn raampje, wat een drukte zo in de vroege ochtendspits!
Een uurtje later vertrok de fokker richting Brussel om daar netjes op tijd te landen.
Ik zal het missen, de zon, de warmte, de ruimte, de rust….en de mensen! Vooral de mensen waar ik toch een hechte vriendschap mee heb opgebouwd. Eerst had ik de ontmoeting in April 2014 én daarna de vele skipe gesprekken en het mailverkeer.
Afgelopen 2 weken waren erg intens. We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht voor HOMEST*RS.
Ondertussen ben ik alweer een paar uurtjes thuis, de eerste was draait én ik heb net weer mijn eigen boterhammetjes gegeten, deze smaakte minder goed als de Zuid-Afrikaanse maar ja, …dat komt wel weer!
Het was een ongelooflijk succesvolle én fijne tijd. Ik heb er niet stil gezeten én heb ook sterk het gevoel dat ik iedere minuut geleefd heb. Heerlijk om op deze manier bezig te zijn. De doelgroep “homeless people” is zo groot in de west-kaap dat het werven van de juiste mensen geen enkel probleem is. We zijn nu ook begonnen met het uitdelen van vouchers. Met zo’n voucher kan een dakloze 1 nachtje doorbrengen in 1 van de 14 shelters in de Kaap. Dat betekent dat hij/zij ,vanaf 18 uur kan binnenkomen om eerst een kop verse soep te krijgen met brood, daarna kan er gebruikt gemaakt worden van de sanitaire voorzieningen en er staat een bed klaar! De volgende ochtend is er ontbijt voorzien én dan, jammer maar helaas, moet hij weer de straat op.
Toch is deze manier van hulp bieden énorm belangrijk. Vele daklozen zijn toe aan een hartige kop soep én een douche. Dat slapen vinden ze het minst van hun zorgen. Kun je nagaan!
Ik heb een paar uur mee mogen lopen in zo’n shelter en ik kan je vertellen dat het me enorm mee is gevallen. Het is er natuurlijk niet zo als in een hotel maar je kunt het een beetje vergelijken met een jeugdherberg, tenminste…zo als ik ze ken vanuit mijn jeugd.
De mannen apart van de vrouwen, allebei op een eigen grote slaapzaal. Er is een gemeenschappelijke eetzaal waar het eten uitgeserveerd wordt op borden.
Ieder doet zijn eigen (hand)was en de lakens worden in de machine gewassen.
Als de dakloze ook een voucher heeft voor de komende nacht, kan hij blijven en anders wordt het bed verschoond voor de nieuwkomer. Zo gaat dat maar door ….dag in dag uit…
Er werkt een heel team van leidinggevende, een receptionist, een bewaker, een sociaal assistente een psycholoog etc..
Het hele sociaal medisch team verricht iedere dag ontzettend veel en goed werk.
Ik heb een aantal foto’s gemaakt om jullie een idee te geven hoe de binnenkant van zo’n shelter eruit ziet.
De mensen die op de foto’s staan, heb ik gevraagd of ze dat oké vonden.
Een aantal vond het zelfs leuk om te poseren terwijl andere wegdoken.
Nu ik vandaag weer terug ben in mijn eigen vertrouwde omgeving waarvan ik kan zeggen dat het mijn THUIS is….voelt het dubbel!
Er zijn tig mogelijkheden om deze mensen een leuker en beter leven te bieden. Er liggen heel veel leuke ideeën op de plank… én we zijn ondertussen gestart in ons eigen klaslokaal in de academie, met het geven van muziek. Er zijn een aantal talentvolle muziekkanten bij die in uiterste nood, hun instrument verkocht hebben én daardoor ook niet meer op de straat hun centjes verdienen.
Omdat het allemaal vrijwilligerswerk is, heeft het even geduurd maar de leraar is ondertussen ook gevonden. Nu de instrumenten nog…én het groepje is vertrokken!
HOME SWEET HOME….wie droomt er niet van om gewoon lekker “thuis” te kunnen komen…wie heeft er geen behoefte aan warmte om zich heen, aan liefde of een kus of knuffel?
Ze hebben er helaas niet allemaal zelf voor gekozen om dakloos te worden. Het verhaal van een vrouw deed me snotteren. Ze werkte in een supermarkt als kassière. Ze gaf verkeerd terug waarop de klant de baas erbij riep én hij vond dat het nu wel genoeg geweest was. Ze werd direct ontslagen! Drie kinderen en geen man! Een tijdje kreeg ze een soort uitkering maar na een paar maanden had ze niks meer. De kinderen zijn ondergebracht bij verschillende gezinnen in de familie maar voor haar was geen plaats.
Ze leeft op straat…probeert ander werk te zoeken maar ja als dakloze is dat al helemaal niet gemakkelijk.
Haar enige oplossing is om geld te bedelen zodat ze naar de nachtopvang kan.
We hebben haar 10 vouchers gegeven én zo is ze in ieder geval de komende 10 dagen “onder dak”. Dan heeft ze even de tijd én de kans om te bekomen en op te knappen.
(voor zover dat in een shelter kan!)
HOME SWEET HOME…..ik weet het…de wereld kunnen we niet veranderen maar we kunnen wel proberen om ons steentje bij te dragen.
Het is belangrijk om het project HOMEST*RS zo bekend mogelijk te maken om zoveel mogelijk subsidie, sponsorgeld, donaties etc… beschikbaar te krijgen.
Hiermee kan het dag atelier de nodige investeringen doen en ze begeleiden naar een betere toekomst. Na het ontdekken van hun passies en talenten, wordt er dan een match gemaakt met bedrijven die deze daklozen een nieuwe kans willen geven. Ook hierin zal HOMEST*RS financieel tussenkomen.
Het jaar is nu pas écht goed begonnen en ik hoop dat er in 2015 ook een aantal daklozen, na een aantal maanden opleiding, coaching en tewerkstelling, kunnen zeggen:
HOME SWEET HOME!
Ik ga nu mijn bedje even in om dan vanavond met het hele gezin mijn Afrika- “stories” te delen!
Daar kijk ik wel naar uit!
Volgende week “MAAN”-dag ben ik er weer want dat wordt de vaste blog-dag van HOMEST*RS!
Fijne week én als jullie tips en ideeën hebben en/of bedrijven kennen die dit project willen steunen, dan graag even contact opnemen!
Alvast dank je wel namens HOMEST*RS.
Liefs,
Gemma
