FEAR

Soms zijn er angsten...vooral angsten voor het onbekende!

Angsten ontstaan vaak zonder herkenbare aanleiding en komen voort uit het onderbewustzijn.

Algemeen hebben we graag alles onder controle én weten graag wat er op ons afkomt.

Voor mij is dat niet anders! Ik loop er met regelmaat tegenaan dat ik niet weet wat de volgende stap is én wat blijkt dan achteraf, dat ik geen angsten hoef te hebben maar dat ik moet vertrouwen op wat komt.

Op die momenten is mijn droom en doel zo groot dat het mijn angsten, ook op de moeilijkste momenten “overschaduwd” en dat ik daardoor steeds blijf gaan want zolang als ik mijn droom blijf zien, zijn de angsten te overwinnen.

Ik weet het, maar toch...waarom is net dat zo moeilijk?

Fase 2 van het project.

Zo noem ik het maar want de opstartfase in Afrika is nu achter de rug én het begin is gemaakt maar ik kom er achter dat in een nieuwe, totaal onbekende wereld, iedere fase een nieuwe fase is!

Fase 1 zat al een lange tijd in mijn hoofd en hart.

Inlezen, netwerken, voorbereiden, alles op papier zetten....dat sloot nog enigszins aan bij de werkzaamheden die ik in het verleden gedaan heb...maar nu?

Totaal niks herkenbaars meer...totaal andere wereld, letterlijk en figuurlijk!

Er komen nu vooral praktische “uitdagingen” op mijn pad waar ik niet aan gedacht had omdat het in onze wereld allemaal zo vanzelfsprekend is dat dingen zo of zo gaan. Ik denk dan snel een oplossing te vinden én aan te bieden want het zijn geen ingewikkelde vraagstukken én ik ben goed in oplossend denken dus.....

Wel, in Afrika gaat het anders!

Ik kom niet ver met mijn “copy-paste” opvoeding.

Het gezegde; “beter goed gestolen dan slecht bedacht” werkt lang niet altijd in Afrika.

Het heeft te maken met een bepaalde manier van leven. Ik zal anders moeten gaan leven, denken, voelen, praten én coachen anders kan ik beter verhuizen én er alles zelf doen, wat zeker ook niet vlot zal gaan, maar dat is niet wat ik wil!

Ik wil dat er zoveel mogelijk mensen een betaalde job krijgen waardoor ze een inkomen creëren en zelfredzaam worden. Dat is wat ik wil!

Het lijkt een beetje op kwartetten:

Ik wil “angsten” ruilen met “ vertrouwen”

Ik wil “ervaring” ruilen met “ leerstof “

Ik wil “ alleen” ruilen met “ samen “

Ik wil “ snelheid” ruilen met “ toekomst “

Dus er zal “gespeeld” moeten worden!

En kwartetten doe je niet alleen want dan ben je zo uit uitgespeeld!

Er zijn mensen om me heen die mee willen kwartetten, ze kunnen mijn kaarten gebruiken en willen graag wat eigen kaarten ruilen, dus het spel moet gespeeld worden.

Maar ik ga ze niet zomaar “krijgen” én ook wil ik mijn kaarten niet zomaar “weggeven”.

Dit is precies wat er nu aan het gebeuren is in FASE 2 van HOMEST*RS.

Het leven is een spel....een spel waarin er geen plaats is voor angsten.

Jammer dat ik als kind, de familie-kaartmomenten niet heel erg leuk vond.

Ik vond het vreselijk om als kind te horen hoe mijn opa, oma, ooms en tantes elkaar zaten te ergeren. Ze bluften alsof hun leven er vanaf hing...nu begrijp ik dat het alleen was om het “spel” te spelen én te winnen.

Mijn voorkeur ging toen uit naar opa’s schuur waar de beitels, hamers en stukken hout lagen. Als hij vroeg of ik meedeed, antwoorde ik steevast: nee, ik ga “iets maken”

Dat wou ik...géén spel spelen!

Opa, nu heb ik spijt dat ik als jong meisje niet vaker met je wou kaarten...had ik maar meer met je “gespeeld”, ik had nog zovéél meer van je kunnen leren!

Weet je wat ik nu doe als ik de “angst” hoor roepen?

Een instant actie! Gelijk iets anders gaan doen dan waar ik mee bezig ben!

Huidige gedachten helpen loslaten én direct op zoek naar het tegenovergestelde:

Ik loop even naar boven, bekijk mijn Dream bord of ik open mijn I-Photo, waar ik een mapje heb aangemaakt met : SUPER momenten. Ik klik door de foto’s én dan komt er gelijk een heel ander gevoel over me heen, een gevoel van geluk, vertrouwen, kracht én doorzetting!

Niet altijd makkelijk om onmiddellijk de “schakelknop” te vinden, maar voor mij werkt dat wel om even die beelden terug op te roepen.

Het is soms zo spannend én leuk tegelijkertijd dat ik niet anders kan dan er mee opstaan én gaan slapen....dikwijls niet wetende wat er de dag erna weer gaat gebeuren én ook dit is onderdeel van mijn “droom”.

Nu ik bezig ben met het plannen van “events” heb ik deels weer wat “houvast” want dat gedeelte gebeurd hier in België. Het geeft me ook de nodige balans die ik nu nodig heb op dit moment. Alles precies op tijd, zo lijkt het wel.

De C-mine in Genk is de locatie. 13 Maart is de dag én er moet nog veel gebeuren! Het wordt een hele belangrijke dag voor HOMEST*RS want we hebben support nodig, op allerlei vlak...er moet mee “gespeeld” worden, er moeten kaarten geschud en gedeeld worden...

Het volgende event is van andere makelaardij en in de “open lucht” .

Eerst eentje in Hasselt (April) én daarna volgt Antwerpen (Mei) en dan nog eentje in Leuven (Juni).

Dit wordt zo leuk!

Ik kijk er zo naar uit om niet alleen “onze” Afrikaanse daklozen maar ook “onze” Belgische daklozen in de kijker te zetten. Er mag en moet meer aandacht zijn voor deze, nog steeds onbeminde groep mensen. Mensen zoals jij en ik met het grote verschil dat zij niet zoveel geluk hebben gehad met hun nest waar ze uitgevallen zijn.

Ze zijn vaak eenzaam en alleen zoals Didier, onze vrijwilliger.

Hij heeft een afkomst om U tegen te zeggen maar doordat hij niet geloofde in het geloof van zijn ouders...werd hij door hen verstoten. Met “niks” is hij de straat op gezet!

Van de (gouden) Ivoorkust tot Kaapstad al bedelend, op zoek naar geluk en liefde.

Hij heeft geen angsten maar vertrouwen, vertrouwen in zijn geloof!

Hij is bereid om mee te spelen en zijn kaarten te “ruilen”.

En wij? Wij zijn blij met zijn kaarten...zijn kaart is zelfs een “troef”!

Alle hulp is welkom voor deze evenementen.

Heb je zin om op 1 of meer van deze dagen als “vrijwilliger” ingezet te worden of heb je een idee of iets “weg-te-geven”....neem gewoon contact op én we zijn je, ongeacht wat het is, dankbaar! Zoveel = zeker!

Ik heb buiten de lijntjes gekleurd de afgelopen dagen.

Het was een heel leuk maar te vermoeiend weekend voor mijn lichaam.

Het is beter dat ik het vandaag hou op “KALMAAN-DAG”!

Geniet van deze mooie "Valentijn"-week vol harten en rozen...

dit doet me denken aan een quote van Emma Goldman :

I'd rather have roses on my table than diamonds on my neck!

Liefs,

Gemma