You are my shining star
Deze week is mijn blog wel erg spéciaal.
Ik wil graag vertellen over de ST*R uit HOMEST*RS!
Het is zo spéciaal dat het lijkt of alles is voorbestemd!
Maanden voordat de v.z.w opgericht werd, vond ik dat “het project” een naam moest krijgen.
Het is was nog niet noodzakelijk maar het gaf mij wat meer kader in mijn denkprocessen.
Er kwam een A-4tje tegen de kast, daarna een tweede en er werd gestreept en bijgeschreven.
Iedere keer als er iets door mijn hoofd schoot, schreef ik het op en de minst goede streepte ik weg. Dat ging zo een hele poos door.
Als ik dacht: dit is het! Dan ging ik googlen maar zag steeds weer een andere organisatie met dezelfde naam en was het over.
Het werd december, tijd voor de boekhouder en het opstellen van statuten. Hij gaf me een hele lijst met dingen die nodig waren waaronder ook de naam.
Op de dag dat ik naar Antwerpen, naar de boekhouder reed, wist ik nog steeds niet zeker of het wel HOMESTARS moest worden want eigenlijk wou ik HOMESTERS (wat letterlijk betekent : thuisploeg bv in sport) maar er zijn al zoveel HOMESTERS op internet en ineens kreeg ik de ingeving om van die E een * te maken zodat het STARS werd met een knipoog naar STERS.
Later realiseerde ik me dat het eigenlijk wel een superleuke naam is voor de organisatie die daklozen helpt. Er zitten héél veel ST*RS tussen de daklozen, crazy!
Ik probeerde de boekhouder te overtuigen van het sterretje en vroeg of hij het zo kon aanvragen. Even later kreeg ik mail dat HOMESTARS de officiële benaming is en dat HOMEST*RS als officiële verkorte naam werd aanvaard. SUPER!
Alhoewel er soms praktische, digitale belemmeringen zijn, ben ik helemaal happy met de naam. Weet je, als het niet lukt het éne niet pak ik het andere! Hoe cool is dat?
Tijdens mijn verblijf in Afrika zag ik plots overal …STERREN…in overvloed.
Het had ook telkens niks met Kerst te maken alhoewel de vzw wel nog net voor Kerst officieel was.
Van het doosje BOS, de rooibos-thee welke ik van Fiona kreeg bij aankomst op het vliegveld, tot vrachtwagens op de weg, reclameborden naar mijn guest house, tot op kledingstukken van mensen die me passeerden…écht overal zelfs op de suikerzakjes bij de koffie op het terras.
Het duurde een paar dagen voordat ik het doorhad en op een gegeven moment vroeg ik aan Fiona: Wat is dat toch met die sterren overal?
Fiona zei: Gemma, dit is de bevestiging voor HOMEST*RS!
Ik kreeg er kippenvel van!
Vanaf toen kwam er steeds een brede glimlach als ik er weer eentje zag!
De laatste dag na de gospel, ging ik met Fiona, Yolanda, Carlo, de meisjes én Didier nog koffie drinken. (zie eerdere blog)
Toen ik daarna écht afscheid nam van Yolanda en haar gezin, duwde ze een klein doorzichtig zakje in mijn hand.
Ik keek ernaar en dacht: weer een ster! Deze keer met een de tekst:
YOU ARE MY SHINING STAR!
Na alle sterren die ik al gezien had, verbaasde het me niet écht en waarschijnlijk ook door alle emoties van wat er in de kerk was gebeurd, was ik nog niet helemaal bij mijn positieven. Dat van mijn nieren bleef maar door me heen gaan, ik kon de dingen nauwelijks vatten.
Ik vroeg of ze hem zelf gemaakt had maar nee, ze had hem een hele poos geleden eens gekocht en dacht toen: dat komt ooit voor iemand van pas als cadeautje!
Hij was voor mij!
Ik bedankte het gezin, stopte hem in mijn tas en namen afscheid.
Afscheid met tranen....van geluk!
Wat een heerlijke familie én wat fijn dat ik jullie heb mogen leren kennen.
Fiona en ik liepen de andere kant uit en even later zei Fiona, wat staat er eigenlijk op die ster?
Ze had het niet meegekregen, ze was met de meisjes in de weer op dat moment.
Haalde hem opnieuw uit mijn tas en uit het zakje én toen…...
Ik schrok enorm, sloeg mijn hand op mijn mond en riep: OHHHH!
Wat is er? Vroeg Fiona bezorgd.
Ik stond genageld…was met verstomming verslagen en het enige wat ik zei: ROBBIE.
Fiona keek me aan en begreep er niks van tot ik haar vertelde dat Robbie (mijn zoon) precies dezelfde STER op zijn pols heeft, getatoeëerd.
Ik zei tegen haar: geloof me of niet maar deze is EXACT hetzelfde! Ik WEET het!
Ik kon niet wachten om mijn verhaal te doen via skype …ik kon de ster niet meten en de jongens vonden het allemaal maar een beetje belachelijk: mama met haar STER!
Toen ik thuis kwam was het eerste wat ik uitpakte de ster, ik liet hem aan Ferry zien en wachtte tot Robbie die avond thuis kwam van werk, een kus en knuffel én hier met die pols, vlug de ster er op en wat denk je?
HIJ PAST OP DE MILLIMETER!
Robbie heeft de tattoo 4,5 jaar geleden laten zetten in Hasselt.
Ik krijg aan de andere kant van de wereld, van een dame die ik nog nooit eerder gezien, gesproken of gehoord heb, precies dezelfde ster in mijn handen gestopt!
Een ster met een kleine afwijking, nota bene!
Ik weet het nu heel zeker:
HOMEST*RS is een missie en ze is voorbestemd!
Het is belangrijk voor mij om zoveel mogelijk te delen want het gaat niet over mij maar over een ander mooi iets waar ik ook met mijn gezonde verstand niet bij kan maar wat er wel degelijk is.
Het is zo mooi én ik hoop dat veel mensen samen met mij hiervan kunnen genieten!
Dank je wel, wie of wat het ook is!
Mijn nieuwsgierigheid naar meer betekenis van STER is ondertussen aangewakkerd en ik probeer steeds meer te lezen over het symbool ster, ook wel pentagram genoemd én ik kom al gauw uit bij Carl Jung.
Zodra ik erachter ben wat het nog meer betekent in mijn verhaal, laat ik het horen!
Dat ik van de maan en haar MAAN-dag hou, weten jullie al maar wisten jullie ook dat ik vanaf kleins af aan uren en uren kan staren naar........ de sterren?
Liefs,
Gemma
PS: het is oké dat het vandaag regent! ;-) Alles op zijn tijd!