Wat de meeste indruk op me gemaakt heeft de afgelopen week?
Dan zeg ik zonder twijfel: de documentaire Butembo!
Verre van fit maar toch ben ik vanochtend om 6 uur mijn bed uitgerold.
Na twee dagen geen of nauwelijks internetgebruik wordt het tijd om in gang te schieten.
Een zware verkoudheid heeft me in de greep...althans voor zover dat kan! :-)
Ondertussen ben ik weer bij met alle nieuwtjes, mails en andere nuttige en onnuttige informatie.
Langzaam beginnen mijn hersenen wakker te worden en probeer ik het gevoel van de gebeurtenissen van vorige week naar voren te halen.
Het was een topweek!
Op maandag was ik life bij de uitreiking van de JCI-award!
Deze ging naar Bart Swinnen van Luminex.
Hij is de beste Limburgse ”jonge ondernemer van 2015”
Het was niet alleen heel erg spannend om binnen te geraken maar met behulp van het nodige netwerk, kon ik zelfs aanschuiven bij de receptie.
Dank je wel , Marleen.
“Waar een wil is, is een weg” , was hier wel héél letterlijk van toepassing.
Heerlijk om gewoon te kunnen doen waar je zin in hebt, zelfs zonder ticket!
Soit, soms moet je lef hebben en je stoutste schoenen aantrekken.
Ook dat heb ik beter geleerd in de afgelopen 12 maanden dan in de afgelopen 12 jaar!
Het was een leuke ervaring. We hebben genoten, gelachen en er zeker nog wat van opgestoken.
De ondernemers die aanwezig waren, hadden géén oren naar sociaal ondernemen want daar ging het hier niet over!
Gezien en gezien worden....dat wél!
Het heeft me laten zien wie ze zijn en waar hun prioriteiten liggen...nu is het aan mij om bij hen de gaps te vinden!
Dit wordt een flinke uitdaging voor me.
Op dinsdag heb ik bijgewerkt, zowel het huishouden als alle administratieve taken waren blijven liggen. Niks aan, zeker geen spannende dag. :-)
Woensdag was bijzonder! Ik was uitgenodigd door mijn coach, om in Antwerpen een kort interview te geven over hoe ik mijn droom zag, wat er gebeurde en waar ik er nu mee sta.
Superleuk om dit met een 40-tal hoogopgeleide mensen te mogen delen.
Het gaat niet meer alleen om nettoresultaat in het leven!
Er is meer....véél meer.
De magie van die avond zorgde ervoor dat ik in mijn juiste “flow” zat en ik me aangetrokken voelde richting 2 aanwezigen, vraag me niet hoe het komt, maar het waren voor mij de juiste mensen op het juiste moment.
Na het uitwisselen van wat meer informatie kreeg ik allerlei namen en netwerkcontacten toegeschoven die me weer verder helpen op mijn pad!
Onderweg naar huis ging er van alles door me heen.
Ik was getriggerd, alweer door Personal Branding.
Wat is het toch belangrijk om jezelf goed in de markt te zetten!
Een nieuwe droom begon vormen aan te nemen.
De andere dag heb ik mijn LinkedIn profiel aangepast en ga een start maken met mijn 2de droom die parallel loopt met het Zuid-Afrika project.
Heerlijk om zo geïnspireerd te worden! Dank je wel, Katrin.
Donderdag had ik een afspraak in Leuven. Soms liggen de antwoorden héél dicht in je omgeving.
Hier had ik zelf nog niet eerder aan gedacht maar de laatste keer in Afrika kreeg ik een lang bericht van Brenda.
Ik ken Brenda al van kleins af aan en zij is werkzaam op het O.C.M.W .
Ze wordt zowat dagelijks geconfronteerd met allerlei situaties van onze daklozen in België.
Ik had haar toen beloofd om te komen luisteren naar haar verhaal.
We hebben lekker geluncht en de hele middag samen doorgebracht.
Na de lunch werd er al pratend door de mooie binnenstad gewandeld en ook die middag werd ik enorm geïnspireerd, enerzijds door het oude Leuven en anderzijds door Brenda die al haar contacten en netwerk op tafel gooide om me te helpen.
Ook hier in België is veel nood aan hulp voor daklozen...en ik beloof Brenda dat we ook met onze projecten hier veel daklozen een hart onder de riem kunnen steken door ze in een positief daglicht te zetten.
We mogen ze NIET langer over één kam scheren!
Ieder mens heeft zijn verhaal. Iedere dakloze kan perfect uitleggen waarom hij dakloos is en héél dikwijls heeft dit een schrijnende oorzaak!
Donderdagavond was dubbel!
DOUBLE is een woord wat vaak terug komt in de magie van mijn levensdroom.
Net zoals 11:11 het tijdstip waarop ik heel vaak naar de klok kijk of de sterren in mijn hele verhaal of het woord goud en tweeling...
Het werd kiezen: letterlijk tussen de harde of de zachte kant van HOMEST*RS.
Er was een workshop in Leuven (heel makkelijk want ik was er toch al...) om 19.00 met als titel: hoe schrijf je een goed projectdossier.
En er was een uitnodiging in Maasmechelen om aanwezig te zijn bij de opening van het Afrikaans filmfestival.
3x raden.....
of het verstandelijk de beste keuze was? Ik weet het niet!
Gevoelsmatig: ZEKER!
Het werd een race tegen de klok...lang geleden want ik hou niet meer van klokken maar ik was blijkbaar net iets te laat uit Leuven weg, waardoor ik in de file terecht kwam.
Toen ik toch letterlijk stil stond, ben ik ook even mentaal stil blijven staan....en er kwam spontaan een lach om mijn mond...heerlijk om nog amper een file te ervaren, dacht ik.
Mijn gedachten gingen niet verder dan naar Brenda en haar verhalen...
Anderhalf uur later en net op tijd vonden we een plaatsje aan het Cultureel Centrum.
De opening was geweldig mooi!
Een zangeres uit Zimbabwe begeleide zichzelf op een mbira instrument!
Prachtig!
Glashelder, sereen en met een uiterst gevoelige songkeuze zorgde ze ervoor dat ik kippenvel kreeg.
Het was muisstil in de theaterzaal.
Na het officiële gedeelte, wat bij een opening van een filmfestival hoort, begon de documentaire Butembo!
Butembo gaat over een verhaal van buitengewone sterke vrouwen in Oost-Congo.
Die regio is al meer dan 15 jaar het strijdtoneel van een bloedig conflict.
Maar dit weerhoud de sterke vrouwen uit het stadje niet om het hef in eigen hand te nemen en te vechten voor hun bestaan.
Ik heb een traantje weggepinkt, het hele verhaal achter deze documentaire is ook zo innemend dat het niet anders kan dan je raken.
Toeval of niet.....dit is de streek waar Fiona naar toe gaat.
Ik besefte, toen ik eenmaal in de documentaire zat, dat ik er niet voor mezelf maar voor Fiona zat.
Later heb ik genetwerkt, verhalen uitgewisseld met de sterke vrouw achter Butembo én als Fiona in Goma is, zal er zeker contact zijn tussen de twee.
Elien Spillebeen is de maker van deze documentaire ,27 jaar oud én een vrouw van de toekomst, ik zeg het je!
Ze heeft er ook mamakivu opgericht!
Een prachtig project!
De afsluiting was onder het genot van allerlei Afrikaanse specialiteiten én de heldere geluiden van de mbira weer een waar genoegen!
Ook met deze zangeres heb ik een babbeltje kunnen slaan. Lucky me!
Zij staat nu op mijn verlanglijstje voor als we eens ooit muziek nodig hebben.
En weet je wat ze zei: Graag!
Het was een voorrecht om hierbij aanwezig te zijn en ik vertrouw erop dat mijn kans om een soortgelijke cursus, die ik dan gemist heb in Leuven, nog wel eens komt.
Ik had dit voor geen goud willen missen.
This gives me the best impression of all the strong women in the Congo!
Ik besef steeds beter dat ik in een magische flow zit én een opdracht te vervullen heb.
Een hemels mooie opdracht!
Op vrijdag ging alles nog goed tot na de eclips....ik kreeg slappe benen, koorts, keelpijn en heb het weekend in bed gelegen met griepverschijnselen.
Ik heb eerst alle natuurlijke en oma’s hulpmiddelen gebruikt, tot het kleine groene potje uit Afrika toe.
Het helpt zeker maar om geen risico te lopen op een zware bronchitis...ga ik dadelijk toch even de dokter om advies vragen.
Het zonnetje schijnt, een nieuwe week staat klaar!
Een week met allerlei nieuwe gebeurtenissen...iedere dag is speciaal, zolang je maar inzoomt op de impressie die het jou geeft!
Beleef een mooie “maan-dag” en tot volgende week!
Liefs,
Gemma
Ps: Ik heb de documentaire in mijn bezit, dus als iemand hem wil lenen...het is de moeite!