Pasen is hét moment en ook nog eens MIJN moment!
Wellicht lees je deze week mijn blog met veel ongeloof maar ik neem het je zeker niet kwalijk!
Sinds 2011 kamp ik met cystes. Cystes op beide nieren en lever. Het is sindsdien nog niet levensbedreigend maar wel zorgwekkend.
Zorgwekkend in die zin dat er vroeg of laat een dialyse aan te pas komt of wat tegenwoordig veel makkelijker is: een niertransplantatie.
Ieder half jaar staat er een onderzoek op de agenda bij mijn nefroloog.
Een superaardige specialist die wéét waar hij het over heeft.
Hij is voor mij zeker niet de eerste de beste, zeg maar.
De prognose dat mijn nieren ieder half jaar een beetje slechter worden, werd mij vanaf het begin af duidelijk meegedeeld.
Door middel van dieet en zeer beperkte zout en eiwitinname kan deze groei van cystes wat afgeremd worden waardoor de nieren zo lang mogelijk zelfstandig kunnen functioneren.
Mijn dieet en doorzettingsvermogen hebben ertoe bijgedragen dat het zelfs 3x op rij redelijk stabiel bleef. Daarna daalde de functie weer langzaam.
Ai....hoe snel gaat het nu bergafwaarts? Heb ik nog een paar jaar volledige bewegingsvrijheid of lig ik over een 2 a 3 jaar een aantal dagen aan de dialyse?
Vragen waar ik dan wel aan dacht maar waar niemand me antwoord op kon geven en waarvan ik het dan ook niet toeliet dat ze mijn leven nog meer zouden be-invloeden.
Tenslotte vond ik dat ik bevoorrecht was om te weten wat er met me aan de hand was.
Vele mensen wéten niet wat er boven hun hoofd hangt, dacht ik dan steeds terwijl ik probeerde om terug in de juiste balans te komen zodat ik mijn ding kon blijven doen.
Ik besefte tegelijkertijd heel goed dat ik NU leef en NU moet doen waar ik zin in heb.
Niet later....
Afrika kwam op mijn pad.
Mijn droom om daklozen te begeleiden naar een beter leven, werd steeds sterker.
Zoveel gezonde, krachtige mensen die geen werk, geen inkomen, geen geluk hebben....daar wou ik iets mee doen!
De band met Afrika werd hechter. Ik begon te geloven in wat veel Afrikanen gelukkig maakt. Ik begon UBUNTU te begrijpen....ik begon te zien waar zij de kracht vandaan haalden....ik mocht ervaren hoe het is om een onbekende lief te hebben.....om een vreemde te knuffelen.....om geen vooroordelen te hebben....en om te horen dat iedereen zijn eigen levensverhaal heeft...en te realiseren dat er héél veel mensen zoals jij en ik zijn die de wereld een stukje beter willen maken voor hen die het zo hard nodig hebben.
Ik werd uitgenodigd in de Kapel in Kaapstad op een ander moment dan ik eigenlijk wenste. Maar omdat ik al zoveel vertrouwen heb gekregen in al de mensen die mij daar omringen...luister ik naar wat zij mij te vertellen hebben.
Zij wéten wat goed voor me is, ze leiden me de weg en tonen mijn pad, steeds weer opnieuw.
Ook toen er onverwachts, hardop gebeden werd in de Kapel.
Mijn nieren waren het middelpunt van de belangstelling, er werd handoplegging gedaan en mijn vrienden omringden mij met hun diepste liefde.
Er werd gehuild en gelachen... en later toen ik al terug thuis was, werd er met regelmaat gevraagd of ik al een nieuwe "officiële" uitslag had.
Nee, zei ik dan grappend, bid nog maar gewoon door...ik laat het je wel weten!
Vorige week, net voor Pasen...was het zover: halfjaarlijkse controle.
Bloed en 24 uurs urine werden afgetapt.
3 dagen later afspraak bij mijn specialist.
Het ongelooflijke is waar.....
Mijn cholesterol is nog nooit uit de rode zone geweest.....maar nu is hij perfect!
Mijn nierfunctie is een heel stuk beter geworden en dit tegen alle verwachtingen in, zegt de Nefroloog!
Ik glim, ik glunder én ik pink een traantje weg.
Als hij vraagt wat er gebeurd is, zeg ik:
niks, helemaal niks, geen andere of alternatieve medicijnen en zeker geen extra rust....zelfs minder streng aan mijn dieet gehouden maar..ik ben wél in Afrika geweest en dat was Machtig!
(zonder verder in details te treden)
Waarop de nefroloog met een strak gezicht zei: 1 zwaluw maakt de lente niet!
Als specialist ben je natuurlijk alleen maar wetenschappelijk onderbouwd en dat besef ik heel goed dus ik ben fier als een gieter weggewandeld en riep vrolijk: "tot over een half jaartje!"
Voor het eerst in mijn leven ben ik op eerste Paasdag gaan opzoeken wat er ooit precies gebeurd is op die Paasdag...zoveel jaren geleden! Ik vond het boeiend om te lezen...
Natuurlijk wist ik altijd wel waar het om draaide maar ik kan je eerlijk vertellen dat ik het dit jaar “anders” gelezen heb.
De essentie van het verhaal van Pasen is voor mij vanaf nu anders....
Wat ben ik toch een gelukzak!
"Part of the healing process is sharing with other People who care!"
(Jerry Cantrell)
Geniet van een heerlijke PAAS-MAAN-dag!
Liefs,
Gemma