Iedereen herkent het wel én heeft of leeft zelfs in momenten waar het puur op doorzetting aan komt. Er gebeuren in ons aardse-leven constant positieve maar ook negatieve zaken. Soms heb je een hele tijd positieve energie- je weet wel: 7 vette jaren en dan kan dat ineens omslaan naar negatieve energie, de zogenaamde magere jaren.
Of we leven in een JO-JO energie, dagen aan elkaar positief en dan plots, die ene brief, die ene collega, dat ene woord, die ene rekening, dat slecht rapport, die verkoudheid of erger nog een chronische ziekte en het slaat je helemaal tilt.
Met de plusjes kunnen de meeste van ons goed om, die maken ons blij en happy en geven energie. Met de minnetjes hebben we het vaak moeilijk. Ze komen dan ook 100x harder aan dan de plusjes. Dat komt grotendeels omdat we van nature allemaal vooruit willen, iets willen bereiken of iets willen realiseren. We hebben een droom of een doel waarom we hard werken of waarom we onszelf dingen ontzeggen om andere dingen te kunnen doen, soms op dit moment of anders zeker later. Die motivatie zorgt ervoor dat we de perseverance of doorzetting ook blijven houden om ervoor te gaan.
En toch is het precies dat doorzettingsvermogen wat ons doet wankelen. We willen wél maar we kunnen het niet...hoor je dan wel eens zeggen. Stoppen met roken, meer bewegen, gezonder eten, meer tijd voor elkaar, meer tijd voor jezelf, afvallen of bijkomen, op dansles, Spaans leren, reizen of één of andere cursus volgen.....allemaal dromen, wensen of verlangens die we wel willen maar waarbij we emotioneel tegengehouden, gestopt, afgeremd of belemmerd worden.
Met regelmaat loop ook ik hier tegen aan ondanks dat ik vanuit mijn natuur al beschik over een flink portie doorzettingsvermogen. Opnieuw een hindernis, of weer een vreemde uitdaging die ik niet had zien aankomen, iemand die me emotioneel probeert te overhalen om ermee te kappen of een financiële opdoffer, ongeplande kosten, Fiona die vertrekt, werkzaamheden die niet uitgevoerd worden, geen zekerheden meer of weinig tot geen communicatie en ga zo maar door....
Ik heb ondertussen geleerd dat het op die momenten goed is om even de teugels wat te laten vieren. Het even loslaten van alles wat gebeurd om afstand te kunnen nemen van het geheel. Neem gerust wat tijd om te overdenken.
Het volgende ging toen door mijn gedachten:
misschien moet er bijgestuurd worden, misschien was het toch niet de juiste persoon om mee samen te werken, misschien moeten er andere paden in Afrika bewandeld worden, misschien heb ik meer advies nodig, misschien moet ik er wel mee stoppen, misschien dit, misschien dat....
En ondertussen besef ik dat dat woord “misschien” me wel eens de das kon omdoen!
Ik besloot om het te gaan ont-leden. Wat blijkt? Het is helemaal niet zo’n onschuldig woord. Het bestaat uit: MIS (zowieso al fout en negatief) en SCHIEN ( een gramaticale vervorming van schijnen en komt uit het Duits) Als je die twee aan elkaar plakt heb je MIS-SCHIJNEN.
De doorzetting moet opboksen tegen de MIS-SCHIJNEN.
Dus ik heb veel meer plusjes nodig om die MIS-SEN te overtreffen.
Wat kan ik nu doen? Hoe kom ik verder? Hoe draai ik het MIS-SCHIEN om naar DRIVE, DOORZETTING en DOEN?
Met deze 3-D’s aan de gang gegaan!
Waar komt mijn DRIVE vandaan? Wat geeft me energie en zit dat er genoeg in op dit moment?
Waar haal ik mijn DOORZETTING vandaan? Wat zorgt ervoor waarom ik door wil zetten en wat belemmert me om het te doen? Wat of wie en waarom houd dit me tegen?
En hoe en wat moet ik nu DOEN om door te zetten?
Na een jaar ben ik opnieuw mijn “kaartjes” gaan leggen. Dank je wel voor de tip, Katrin.
Het heeft me weer nieuwe inzichten gegeven. Ik heb opnieuw gekeken naar de waarden en hoe belangrijk die zijn op dit moment van mijn process. Dan ben ik gaan kijken hoe mijn competenties er voorstaan. Ik zie dat ik mezelf ontwikkeld heb ten op zichte van vorig jaar door mijn missie te leven maar ik zie ook dat ik dan toch vooral afgeremd wordt door iets wat ik het minst leuk vind om te doen maar wat wél heel essentieel is om door te zetten!
Grrrr....verbaasd? Nee niet echt. Ik wist het, diep van binnen!
Maar door mezelf ermee te confronteren ben ik me opnieuw bewust van het feit dat ik nog meer moet “strechten”.
Niet rusten, niet varen op rustig water, nee, hoppa... weer uit de comfortzone!
Ik weet weer wat te doen én.....nu ik dit opschrijf, geeft het me gelijktijdig nieuwe energie! Energie die ik nodig heb om die minnetjes te laten plussen!
Gelukkig wéét ik dat ik niet de enige ben die hiermee stoeit. Ik wordt zelfs opgebeld over soortgelijke vragen. Ben jij ook op zoek naar wat je energie geeft? Wat voor jou belangrijk is in je werk? Wat je goed kan en graag doet? Wat je wil ontwikkelen? Welke beroepen passen bij je persoonlijkheid of hoe jij je missie in de wereld kan zetten?
Neem dan gerust contact op met http://www.passionforwork.be.
Fiona vertrekt morgen naar de Congo. Na 3 jaar kan ze eindelijk haar hart volgen om er haar missie te volbrengen. Ik heb het zwaar, de zwaarste dag sinds afgelopen jaar. Ze is een diamand die nu mag schijnen....niet MIS-SCHIEN....maar ZEKER! Dat geeft me kracht.
Yolanda is druk in Kaapstad met allerlei trainingen en netwerkt voor mij alsof haar leven ervan af hangt... En Didier....die heeft me gisteren een foto doorgestuurd van zijn Bruid in spe!
Allemaal “plussen” die ik op dit moment om kan zetten in broodnodige energie!
So, doesn’t matter what happens.... NEVER EVER GIVE UP!
Geniet van deze 15de maandag van 2015! (Speciaal voor jou, Karin v.S xxx)
Liefs, Gemma