Wat is er veel gebeurd….
…én ik begin graag met me te excuseren voor het feit dat er vorige week, voor de eerste keer in de 46 afgelopen weken van dit jaar, géén blog was.
Ik kon het niet.
Heb nog geprobeerd om het te forceren maar al snel bleek dat niet te werken.
Na de heftige bronchitis die 3 weken aansleepte, heb ik met hevige pijn op de borst, forfait moeten geven.
Hart én longen zijn meermaals gecontroleerd en er loopt nog 1 onderzoek, daarna weten we zeker dat het om een tussenribspier gaat die verkrampt was.
Na wat kraak én massagewerk is de pijn nu bijna verdwenen en kan ik terug gaan opbouwen.
Wat zwakt een mens af als je niet beweegt, niet actief bent en je zorgen maakt.
De véle negatieve gebeurtenissen, die ondertussen gewoon doorgingen, maakten het nog wat spannender, hetgeen ik kon missen als kiespijn.
Maar ja, we hebben niet alles in de hand, hé!
Er gebeuren feiten over de héle wereld die zeker invloed hebben op ons welzijn.
Veel negatief nieuws, de verschrikkelijke terreuraanslagen in Parijs én nu het zelfs héél dicht bij komt, merk je overal, dat we ondanks we het misschien niet willen toegeven, toch wat meer gestrest zijn.
Zoals het er nu uitziet, zullen we nog even in terreurdreiging niveau 4 blijven hangen en uiteraard hebben we privé ook nog wel wat dreigingen links en rechts dus alles samengevat kan dit voor een aantal mensen aardig wat stress opleveren.
Denk maar eens aan alle horecazaken, winkels, toeristische trekpleisters etc…die nu verplicht dicht zijn.
Geen inkomsten zorgt met zekerheid voor nog meer dreigingen.
Over-macht gesproken?
Ja!
Zo waren ook mijn laatste weken, ik beschikte niet meer OVER-de-MACHT om te doen wat ik wou doen en wat doe je dan?
Het beste wat ik gedaan heb is niksen, rusten, nadenken én gewoon de hele dag in pyama op de bank, huilen als ik er zin in had om alle onnodige emoties weg laten vloeien …
Een ware luchting van mijn hart, mijn verstand én mijn emoties….
Niet makkelijk maar soms wél heel noodzakelijk én handig om de zon weer te zien schijnen. Het blijft tenslotte nooit eeuwig regenen, hé.
Vandaag schijnt de zon. Letterlijk en figuurlijk.
Na een vermoeiend weekend en een zware nacht, ben ik tegen de middag mijn bed uit gekropen. De sunshine deed me glimlachen en ik begon te denken aan alles wat wél goed was gegaan afgelopen weken én dat was toch nog aardig wat!
Focus daarop en nergens anders, dacht ik…en ja, het helpt!
Het meest leuke nieuws kreeg ik van Rozanne en Shanna.
Het HOMESTARS lied is afgelopen week ingezongen!
Vandaag of morgen krijg ik de mix en dat gaat me de nodige energie boost geven, ik voel het én ik hoop eigenlijk niet alleen mij! J
Op 13 december staan we op de kerstmarkt in Zichem met een heuse HOMESTARS tafel vol met Afrikaanse spulletjes en zo hopen we wat geld in het laatje te krijgen én meer bekendheid.
De Street store en het volgende ondernemerstwerk zal iets verschoven worden. December wordt een “relatief” rustige maand.
Zo kan iedereen de batterijen weer wat opladen!
Belinda wil me zo snel mogelijk de valley of abundance laten zien en ik stoei een beetje met dat plan van aanpak.
Dat er daar iets positiefs gaat gebeuren is zeker…het is alleen nog niet duidelijk wat en in welke vorm precies, maar dat komt.
Vandaag komt de focus langzaam weer op scherp en de komende weken zal ik alle draden weer oppakken om verder te breien.
Één voor één, draad voor draad…zodat ik 2016 in volle glorie kan starten.
Vandaag poste ook een prachtig lied van Rozanne: “Emma’s dream” én de kippenvelsong van Shanna met als titel: “my identity”.
Zeker even naar de FB pagina van HOMESTARS gaan om deze te beluisteren.
We zijn zo ontzettend dankbaar dat Rozanne en Shanna het lied voor HOMESTARS hebben ingezongen…
Wauw, I’m so excited…
Een hele fijne maan-dag-avond zonder al teveel OVER-MACHT!
Liefs,
Gemma