HUMAN rights...with lots of fruit!

Vandaag is het opnieuw een nationale feestdag.

In Zuid-Afrika wordt de “Dag van de mensenrechten” gevierd op 21 maart, ter herinnering aan het bloedbad in Sharpeville dat op 21 maart 1960 plaatsvond.

Dit bloedbad was het gevolg van protesten tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika.

Omdat het vrijdag Goede Vrijdag is én alweer een betaalde feestdag, zijn veel mensen de héle week vrij en het is schoolvakantie. Iedereen Happy!

De herfst is in het land en dat betekent vrij rustig weer (weinig wind) met lekker koele temperaturen. (22°). De hemel is blauw, de zee nog meer blauw met af en toe een wit wolkje.

Wat een zaligheid om het begin van de herfst te mogen ervaren.

Afgelopen week is omgevlogen ondanks dat ik een dag of 5 alleen maar rust had.

Niks moeten en weinig internet zorgde ervoor dat ik gewoon kon “zijn” en “healen” tijdens deze afgelopen week en het was nodig, duidelijk!

De komende dagen wil ik nog zoveel mogelijk genieten en buiten zijn, bewegen, strandwandelen en échte de dingen doen die je doet als je vakantie hebt, smile!

Het hoogtepunt van deze week was mijn intense “happy”-gevoel toen ik gisteren onderweg een veld zag met granaatappels zo dik als een pompelmoesen. Het klinkt misschien simpel maar als ik ga lachen zonder woordelijke aanleiding, weet ik dat ik geniet, dat het me gelukkig maakt.

Wow, volgens mij was het hoogtijd om ze te oogsten maar hoe dikker de vrucht hoe meer money, hé!

10 Rand per stuk. “Dan geef er mij maar 3”, zei ik terwijl ik met 30 Rand zwaaide.

Voor 1,75 € ontving ik de 3 beste geplukte vruchten die hij net in zijn kar had gelegd.

Ik ben gek op verse mango’s, ananas, bananen, avocado’s en granadilla’s maar sinds gisteren voeg ik de granaatappel graag toe aan mijn lijstje.

Onderweg, tijdens het verdelen van de flyers voor onze Day Tours die vanaf 1-4 starten, belanden we, ergens tussen Summerset West en Gordon Bay op een immense wineyard. Na een paar kilometer bergop, werden we beloond met een fantastisch verzicht.

Nog nooit had ik zoveel hectare wijnvelden in één oogopslag gezien.

Van bovenuit is het een “pareltje”, net zoals de wijn die er verbouwd wordt.

Toen ik daar stond, ging er in een flits “ Dank-je-wel- dat ik dit mag zien…” door mijn hoofd.

Mijn oma aan vaders kant werd op heel jonge leeftijd blind en ik voel me gelukkig én bevoorrecht dat ik AL mijn zintuigen kan en mag gebruiken om deze beauty’s der aarde te fotografen in mijn geheugen, de fauna en flora te ruiken als ik mijn ogen sluit én een moment alleen de geluiden van moeder natuur mag horen. Overweldigend!

Het leven in de nachtcentra gaat door. Dag in dag uit stromen daklozen in en uit.

Alistair, onze “wonderboy”… heeft het moeilijk.

Ik werd met de realiteit geconfronteerd. Hij is met de Noorderzon verdwenen. We bidden en hopen dat hij veilig is en dat hij vroeg of laat weer contact opneemt.

Waarom hij “verdwenen” is, weet niemand net zo min als wat er gebeurd is.

Het stemt me droef want het is een jongen die zoveel meer waard is dan dit leven.

Zodra we meer “werk” kunnen aanbieden, volgen de volgende opleidingen voor een aantal reeds getrainde daklozen. Ze wachtten nu af en verblijven ondertussen in de nachtcentra.

Het behalen van rijbewijs en het opleiden tot officiële tour guide staan nu ook op de agenda.

Uiteraard is er voor alles geld nodig en dit zal dan ook opnieuw de focus zijn op het moment dat ik terug ben in België.

Wil je meehelpen om fondsen te werven voor onze daklozen in Zuid-Afrika?

Wil je meehelpen om een crowdfunding op te starten?

Wil je graag zelf de handen uit de mouwen steken in België of hier?

Of op andere manier helpen?

Neem ajb contact op want je maakt een verschil in deze maatschappij en doelgroep én het geeft je zoveel voldoening.

Bovendien gebeurd altijd veel meer dan je kunt dromen…Promiss!

Als God het belieft, ben ik volgende week terug in België.

Voor nu ga mijn zintuigen nog wat laten overwerken….

Alvast een heel fijn Paasweekend gewenst!

Liefs,

Gemma