Die éne seconde veranderde in duizenden seconden, honderden minuten én in tientallen uren gevuld met onaangename adrenaline om nog maar te zwijgen van al de pijnlijke dagen die gaan komen.
Een automobiliste die een jong koppeltje aanrijdt en dan ook nog vluchtmisdrijf pleegt, er zijn amper woorden voor maar ik hoop én bid, dat de straf die hiervoor staat, dit soort mensen doet inzien dat het een enorme foute keuze is om gewoon door te rijden alsof er niks gebeurd is. Onmenselijk!
Naar omstandigheden gaat het nu wat beter met het slachtoffer en is het ergste gevaar geweken maar die éne seconden van onoplettendheid of wat de oorzaak ook mogen zijn, veranderd het leven van mijn petekindje en haar vriend immens.
Het was een keuze uit pure liefde en bezorgdheid, om zijn vriendin 5 minuten voor het ongeval, aan de buitenkant te laten lopen.
Dat is veiliger, zei hij nog terwijl ze hand in hand verder liepen.
Hoe één seconde, één bewuste keuze en één onverantwoordelijke chauffeur in één klap zoveel verschil kan maken is bijna onvatbaar.
Dankbaarheid en woede vechten met elkaar...al het hele weekend.
Met momenten neemt de woede het bijna over van dankbaarheid.
Dankbaar dat de vriend nog leeft, dankbaar voor zijn pure liefde aan mijn nichtje, dankbaar....zo dankbaar, onbeschrijflijk gewoon, voor ons is hij Goud.
Maar de woede is ook groot, bijna net zo groot omdat het onaanvaardbaar is, dat een bestuurder na zo’n vreselijke aanrijding gewoon doorrijdt?
Wat bezielt zo iemand in Godsnaam?
Die éne seconde....is niet meer terug te draaien maar als mens zou je wél je verantwoordelijkheid moeten opnemen en de nodige hulp bieden.
Wanneer maak je de juiste keuze?
Berekend of vanuit het hart?
Het is misschien niet gelijk wat je had verwacht maar we zijn nu3 dagen na het ongeval en hebben ook wel een paar mooie momenten gehad zoals onze moeder-dag viering terwijl onze moeder niet thuis was.
We hebben er een speciale dankbaarheid-dag van gemaakt.
En onze dankbaarheid zal het winnen van onze woede, daar ben ik zeker van!
Hierdoor zijn verder alle andere dingen van afgelopen week voor ons van ondergeschikt belang geworden maar toch gaat het leven ook weer gewoon verder.
Zo zullen Didier en Welna deze week allebei weer een nieuwe groep gaan trainen.
Didier in District 6 en Welna in Malmesbury.
Morgen worden er, voor t eerst, wat taken uit handen genomen door onze vrijwilligster Marleen én ik kreeg afgelopen week ook de nodige documenten toegestuurd zodat ik nu kan starten met het derde project. Meer hierover ter zijner tijd.
Uiteraard zijn alle drie de projecten verbonden met HOMESTARS en zal alles bijdragen tot het creëren van het werkgelegenheid voor onze doelgroep.
Ons leven hangt aaneen van seconden....
Zorg dat je er geen mist!
Mercurius zal vandaag tussen de aarde en de zon schuiven...
Wat zou jij doen “ if today was your last day?”
Tot volgende week,
Liefs,
Gemma